قصة حصرية بقلم رباب احمد

وضحك ويارا ضحكت هيا كمان 
منصور متسبيها برحتها تضحك وتهزر انتى واقفه على كل كلمه كده ليه 
فريده منصور ارجوك سبنى اربى بنتى زى منا عوزه ولازم تتعلم الاتكيت 
منصور بيقول بصوت يشبه الهمس سبتها قال تعلمها الاتكيت الله يرحم جدك كان نفسه يشوف الجبنه الرومى 
فهد ويارا سمعوا ابوهم لانهم جمبوا وفضلو يضحكوا من قلبهم ومنصور ضحك معاهم فريده اتغاظت من ضحكهم وقامت وسابت الاكل 
على فكره فريده كانت من عيله متوسطه قبل ما تتجوز منصور بس هو حبها واتجوزها وهيا كانت فرحانه بيه لانه من عيله كبيره وهينقلها مستوى اجتماعى اعلى وتعيش حياه كانت بتتمنها بس بعد متجوزها بسنين اكتشف انو مش بيحبهااو بمعنى اصح حبها اختفى من قلبه بسببها لانها مكنتش بتشغل بالها بيه كان كل اهتمامها المظاهر وانها عوزه تبقى من الطبقه الراقيه وفضل منصور عايش معاها عشان فهد ويارا بس لانهم اهم حاجه عنده
بعد الغدا قام فهد يكلم ادهم فى دبى ويعرف الشغل وصل لحد فين وبعدين قفل معاه واتصل على عمار يشوف عمل ايه النهارده بعد ما مشى وهو بيكلمه دخلت يارا عليه المكتب واول ما سمعت اسم عمار قلبها دق جامد جدا وفضلت سرحت فيه مفقتش غير لما فهد فضل ينادى عليها جامد 
يارا بصتله معلش يا فهد سرحت شويه 
فهد الواخد عقلك 
يارا ههههههه هيكون ايه يعنى الكليه المكلكعه دى هطير عقلى 
المهم انا راحه النادى ماتجى معايا 
فهد لامش هقدر النهارده تعبان منمتش كويس امبارح وعاوز اطلع اريح شويه عشان خارج مع عمار بليل عاوز يشترى لبس وياخد راى وبعدين هنسهر سوا 
يارا سكتت كل ما يجى اسم عمار قلبها كانه هيخرج من مكانه يارا خاڤت يبان عليها حاجه قدام فهد انها بتسرح كل ما تجى سرته وتبقى متلغبطه فاقت بسرعه وحولت الموصوع لضحك خساره يا فهود ده صحابى ويشفوك النهارده اصلك فارس احلامهم
فهد بيضحك من قلبه اصلهم بنات فاضيه 
يارا طبعا ما انت فهظ الزينى مفيش اى بنت

بتعجبه نفسى 
فهد بعد ما يارا مشيت راحت النادى قعد فى المكتب خلص شويه شغل وقام طلع اوضته ينام شويه عشان يقوم بليل يقابل عمار 
حنين خلصت غدا ودخلت هيا وهمس بنتها اوضتها وفضلت تلعب معاها لحد لما ناموا سوا 
ياتى اليل على ابطالنا وياله من ليل رائع فى اجمل المدن الاسكندريه يحمل طياته شراره يطلق سهامه فى هذه اليله ليصبح اسير عينيها 
يصحى فهد من النوم ياخد شور سريع ويلبس طقم كاجول شيك جدا وينثر برفانه الذى يسكر ونزل يقابل عمار 
اما حنين صحيت على رنت حنين للموبيل 
نور انتى لسه مصحتيش يا حنون كده هنتاخر وانا عوزه اشترى حاجات كتير 
حنين طيب يا نور ١٠ دقايق هقبلك قدام المول روحى انتى وهحصلك على طول 
نور تمام هستناكى يا حنون 
حنين قامت بسرعه لبست درس شيك هادى ورقيق وسرحت شعرها الحريرى بسرعه ومحتطش ميكب لانها مش محتاجه يدوب ملمع 
ونزلت بسرعه عشان تقابل نور ركبت تاكسى راحت على المول ونزلت تشوف نور وصلت ولا لسه 
وفى نفس الوقت فهد وقف بعربيته قدام المول ونزل يشوف عمار حنين ماسكه تلفونها بتكلم نور وبتبص عليها فى كل اتجاه ومش مركزه وفهد بيكلم عمار فى التلفون 
فهد انت فين يا زفت مش قلت هتسنانى قدام المول 
عمار معلش يا كبير قابلت عميل وقاعت معاه فى الكافتريا لحد انت ماتوصل 
فهد طيب انا جايلك وهو بيقفل التلفون ومش واخد باله خبط فى حنين وبيقول انا اسف معلش حنين وبترفع وشها تكلمه حصل خير انا كمان مكنتش مركزه 
فهد اول ما بص فى عنيها الزيتونيه التى سحرته وكان العالم وقف عند الحظه دى وسرح فى جمال حنين الطبيعى ورقتها فى الكلام
فهد فى ايه 
حنين انا بكلم حضرتك وحضرتك مش معايا خالص 
فهد انا اسف وبيقول لنفسه ايه الجمال والرقه دى 
حنين مفيش مشكله بعد اذنك ومشيت وهو واقف سرحان 
فهد فاق ملقهاش قدامه وفضل يبص فى كل اتجاه يشوفها راحت فين عاوز يروح وراها حس انو لقى ال خطفت قلبه بس ملقهاش اختفت من قدامه فاضل يقول لنفسه هو ده حلم اكيد دى حوريه من الجنه ومشى راح ل عمار وهو سرحان فيها دخل الكافتريا وهو مش